در تاریخ فوتبال، مربیان بزرگی ظهور کرده‌اند که نه تنها تیم‌هایشان را به افتخارات متعددی رسانده‌اند، بلکه فلسفه‌های منحصربه‌فردی را در بازی پیاده کرده‌اند که برای همیشه در تاریخ این ورزش ماندگار شده است. یکی از این چهره‌های برجسته، یوهان کرایف هلندی است. فلسفه او که به "فوتبال توتال" (Total Football) مشهور است، بر پایه جابجایی مداوم بازیکنان و توانایی هر بازیکن در ایفای نقش‌های مختلف در زمین استوار بود. کرایف این ایده را در آژاکس و بارسلونا به اوج رساند و تأثیر عمیقی بر نسل‌های بعدی مربیان گذاشت.

رینو میشلز، مربی هلندی دیگر، به طور گسترده‌ای به عنوان مبتکر اصلی "فوتبال توتال" شناخته می‌شود و کرایف شاگرد برجسته او بود. میشلز با تیم ملی هلند در جام جهانی 1974 و با آژاکس به افتخارات متعددی دست یافت. فلسفه او بر سازماندهی تاکتیکی قوی، پرس شدید و استفاده بهینه از فضا تأکید داشت. می‌توان گفت که بسیاری از تاکتیک‌های مدرن فوتبال ریشه در ایده‌های میشلز دارند.

در دوران معاصر، پپ گواردیولا با پیاده‌سازی سبکی مبتنی بر مالکیت توپ، پاس‌های کوتاه و بازی تهاجمی، تیم‌های قدرتمندی مانند بارسلونا، بایرن مونیخ و منچسترسیتی را هدایت کرده است. فلسفه او که اغلب به "تیکی تاکا" نیز شناخته می‌شود، بر کنترل بازی از طریق حفظ توپ و ایجاد موقعیت‌های گلزنی با حرکات ترکیبی و صبورانه تأکید دارد. گواردیولا به خاطر نوآوری‌های تاکتیکی و توانایی‌اش در تطبیق دادن سبک بازی خود با بازیکنان مختلف، بسیار مورد تحسین قرار گرفته است.

چهره‌های دیگری مانند سر الکس فرگوسن با تمرکز بر نظم، انگیزه و ساختن تیمی متحد در منچستریونایتد، آرسن ونگر با رویکرد علمی و تأکید بر تغذیه و سبک بازی روان در آرسنال، و بیل شنکلی با ایجاد یک پیوند عاطفی قوی با هواداران و بازیکنان لیورپول، همگی مربیان بزرگی بوده‌اند که فلسفه‌های منحصربه‌فرد خود را در تاریخ فوتبال به ثبت رسانده‌اند و الهام‌بخش نسل‌های بعدی مربیان و بازیکنان شده‌اند.